بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ

و از پى آن لرزه‌اى [دگر] افتد،

قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ

در آن روز، دلهايى سخت هراسانند.

أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ

ديدگان آنها فروافتاده.

يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ

گويند: «آيا [باز] ما به [مغاك‌] زمين برمى‌گرديم؟

أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ

آيا وقتى ما استخوان‌ريزه‌هاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مى‌گيريم‌]؟»